Diolch i'r Dr Aled Lloyd Davies, Yr Wyddgrug, am ganiatáu i Gymdeithas Ffynhonnau Cymru gynnwys y darn barddoniaeth hwn o'i waith yn Llygad y Ffynnon. Sylweddolwn mai symbol yw'r ffynnon yma am draddodiadau a gwerthodd gorau ein cenedl, ond hwyrach fod gwaith ein Cymdeithas yn adlewyrchiad o'r awydd cyffredinol i 'gadw i'r oesoedd a ddêl y glendid a fu'.
Pan fo'r pydew yn fudr, heb fwrlwm na nwyd,
A dyfroedd y llynnoedd yn llonydd a llwyd;
Er bod llygredd y nentydd yn tagu hen gân; -
Rhaid cadw y ffynnon yn lân.
Pan fo'r dail oll yn llipa; pan fo'r egin yn wan;
Pan fo gwynt oer y dwyrain yn crino pob man;
Er yr hirlwm a'r barrug gaeafol ei gur; -
Rhaid cadw y ffynnon yn bur.
Pan fo mwswg' bygythiol yn lladd popeth hardd;
Pan fo chwyn yn cordeddu drwy flodau yr ardd;
Er gwaethaf 'r holl gwyno ddaw'n gyson i'n clyw; -
Rhaid cadw y ffynnon yn fyw.
Yn wyneb difrawder dihyder ein hoes;
Er cleisio pob gobaith gan wyntoedd sy'n groes.
Rhaid gwarchod y "pethe", rhoi cân ymhob nant; -
Rhaid gwarchod y ffynnon i'n plant.
Mewn gwlad sy' mor fynych yn chwennych pob chwa
A ddaw dros y gorwel, a'i hawel a'i ha'.
Rhaid sefyll yn gadarn, er pob storom a chwyth; -
Rhaid cadw y ffynnon am byth.
LLYGAD Y FFYNNON Rhif 8 Haf 2000
cffccffccffccffccffccffccffccffccfcffcffccffccffccffccffccffccffccffccffccfcffcffc